“ทำอะไรน่ะ เฮ้ย ออกไปนะ”
ดันหัวอีกคนออกเมื่อรู้สึกว่าริมฝีปากร้อนผ่าวนั่นเริ่มจะไล่ต่ำลงไปทุกที
มือกร้านสอดเข้าใต้เสื้อเชิ้ตตัวบางไล้เนื้อเนียนขึ้นไปถึงยอดอกบอกบางเรียกเสียงครางบางเบาจากสัมผัสแปลกใหม่
“อือ...” เพียงแค่อ้าปากครางริมฝีปากก็ทาบทับ ลิ้นร้อนแทรกผ่านกวาดเอาความหวานทั่วโพรงปาก
ขบกัดแรงๆเรียกรสเลือดเข้าแทนที่ความหวานที่ได้รับ
“ฮะ...เจ็บ” ปล่อยให้ได้อากาศเพียงนิดเดียวก็กดริมฝีกปากลงอีกหน ดึงบ็อกเซอร์ที่มักจะใส่เวลานอนออกโยนไว้ข้างเตียง
เลื่อนมือลงไปกุมส่วนที่ไวต่อสัมผัสเอาไว้นวดคลึงเบามือแต่หากเน้นย้ำทุกสัมผัส เสียงครางหวานหูร้องออกมากับแรงกัดที่ยอดอก
ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดรับส่วนปลายนุ่มนิ่มเข้าโพรงปากดูดดุนหนักเข้า มือกร้านละจากการหยอกล้อให้ตื่นตัวเต็มที่ไล้ไปทางด้านหลัง
เท่านั้นล่ะคนที่ขาดสติชั่วครู่ถึงได้รับรู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกทำอะไร
ร่างบางดิ้นพล่านดันอกแกร่งแต่คนด้านบนแทบไม่กระดิก ครั้นจะขยับหนีเองก็ถูกพลิกตัวรวบมือไพร่หลังกดลงให้นั่งคุกเข่า
นิ้วยาวไล้วนลากผ่านช่องทางนุ่มนิ่มกดนิ้วผ่านแทรกเข้าไป เนื้อในร้อนรุ่มคับแคบตอดรับจนนิ้วชาหนึบ
“โอ้ย เจ็บ...ออกไปนะ..”
ทำได้แค่ร้องเสียงสั่น น้ำตาคลอ
“ถ้าเลิกเกร็งก็หายเจ็บเองล่ะน่า”
เสียงทุ้มว่าราวกับมันเป็นเรื่องปกติ ขยับนิ้วเข้าไปลึกสุด
“อือ เจ็บ..อะ” รู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่ถูกดึงออกไป เพียงแค่โล่งใจได้ไม่นานนิ้วยาวก็แทรกเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับจำนวนที่เพิ่มขึ้นเรียกเสียงหวานร้องครางลั่นห้อง
“ไม่ อ๊า... เจ็บ อา..อ๊าาา”
น้ำตาไหลอาบแก้มหากแต่อีกฝ่ายไม่เห็นและไม่คิดจะสน นิ้วยาวขยับเปิดทางเข้าออกที่คับแคบฝืดเคืองอย่างใจร้อน
ข้อมือสองข้างถูกปล่อยขาเนียนถูกแยกออกให้กว้างขึ้น
“ใช่ อย่างนั้นล่ะ อย่าเกร็ง”
ก้มลงกระซิบข้างหูขบแผ่วเบาซุกหน้าเข้ากับผมหอมที่ยังไม่แห้งสนิท ปลดกางเกงของตัวเองออก
“อาาา...อึก ฮะ” เมื่อแน่ใจว่าร่างข้างใต้ผ่อนแรงลงแล้วก็ดึงนิ้วออก รั้งสะโพกสวยให้สูงขึ้นจับแก่นกายแข็งขืนกระแทกผ่านเนื้อนุ่มทีเดียวมิดด้าม
“อ๊า! เจ็บ ไม่เอานะ
อะ..ฮือ...” ความอึดอัดเสียดวูบช่องทางด้านหลังฉีกขาดเรียกเลือดสีสดไหลรินลงตามต้นขา
น้ำตาไหลอาบซบหน้าลงกับหมอนนุ่มที่เปียกแฉะไปกับน้ำตา ความแข็งขืนแช่นิ่งไว้ช่องทางด้านในร้อนระอุบีบรัดแน่นจนแทบขาดใจ
ส่งเสียงร้องครางอย่างพอใจ โน้มตัวแนบสนิทก้มลมจูบต้นคอออกแรงกัดหนักๆรสเลือดก็คาวคลุ้งเต็มปาก
“ผ่อนแรงสิน้องชาย
ไม่อยากเจ็บไม่ใช่เหรอ” กระซิบเสียงต่ำเริ่มขยับเข้าออกเชื่องช้า
นิ้วเรียวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นนึกอยากตะกายหนีแต่หากร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน
“เจ็บ เอาออกไป ฮึก...”
กัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือดซบหน้ากับหมอนกลั้นเสียงของตัวเองไม่ให้เล็ดลอดออกไป
หากแต่อีกฝ่ายกระแทกกระทั้นเร็วขึ้นจนต้องครางเสียงดังแต่อีกคนกลับได้ยินแค่เสียงอู้อี้
รู้สึกหงุดหงิดกับวิธีการงี่เง่าที่ทำให้ความหฤหรรษ์ของค่ำคืนนี้ลดน้อยลง ร่างสูงหยุดชะงักพลิกร่างข้างใต้ให้นอนหงายทั้งๆที่ร่างกายยังเชื่อมกันอยู่สร้างความเจ็บปวดให้อีกฝ่ายได้ไม่น้อย
จับเรียวขาแยกกว้างดันร่างเข้าไปจนแนบสนิทขยับเข้าออกรุนแรงตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
เสียงหวานครางกระเส่า
ร่างกายบอบบางสั่นไหวไปตามการชักนำ รู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ความแข็งแกร่งนั้นเสียดสีเข้าออกแต่ในความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่ประเดประดังยังมีความหฤหรรษ์ที่ยากจะปฏิเสธแทรกซึมขึ้นมาจากเบื้องลึก
เรียวแขนโอบกอดแผ่นหลังกว้างไว้โดยไม่รู้ตัว มึนเมาไปกับห้วงอารมณ์ที่วูบวาบเสียวสะท้าน
เล็บยาวจิกลงบนแผ่นหลังลากเป็นทางอีกฝ่ายดูท่าจะไม่พอใจคว้าแขนทั้งสองข้างกดลงกับฟูกเหนือหัวหยิบผ้าแถวนั้นมัดตรึงกับหัวเตียงแน่น
“อ๊าาา.. อา อะ....อ๊ะ
อ๊าาา!” ร้องเสียงดังยิ่งขึ้นเมื่อถูกคลึงเคล้ายอดอกสีชมพูที่เริ่มแข็งขืน
ถูกเล้าโลมด้วยริมฝีปากซอกซอนไปตามร่างฝากฝังรอยสีสดจนเกิดเสียงผสมไปกับเสียงเนื้อที่กระทบกัน
ความเร่าร้อนภายในตอดรับทำให้ต้องหยัดกายขยับถี่ขึ้นสนองอารมณ์ที่พุ่งสูง จับจุดของอีกฝ่ายได้ก็กระแทกลงที่เดิมซ้ำๆจนร่างบางแทบสำลักความสุข
“ฮะ...อ่ะ...อา...อ๊าาาาา!”
ร่างบางสะท้านสั่นเมื่อการกระทำฉุดเขาให้ไปถึงจุดสูงสุด ของเหลวขุ่นทะลักเปื้อนเปรอะตัวทั้งคู่
ผิวเนื้อเต้นระริกเขม็งเกลียว โอบรัดผู้รุกล้ำอย่างรุนแรง กระแทกเข้ามาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยของเหลวร้อนรุ่มเข้าไปภายในเรียกเสียงครางหวานสูง
หน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลงอย่างเหนื่อยจัดก่อนสติจะดับวูบลง ร่างสูงโน้มตัวจูบหน้าผากเนียนซบหน้าลงกับผมสีอ่อนกระซิบข้างหูแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ยิน
“ฉันทำให้นายพอใจได้หรือเปล่า
อากิ”
